A u mnie to akurat działało. Za gówniaka często zdarzało mi się nabawić urazów, jeśli padło na palce to zdarzało mi się np. wiązać buty jedną ręką. Trwało to niekiedy kilka minut ale czułem swoistą satysfakcję kiedy udało mi się to zrobić. Teraz zdarza mi się drzeć ryja na sznurówkę, kiedy raz na kilkadziesiąt przypadków, wiążąc buty w wielkim pośpiechu zdarza mi się zawiązać pęk - nie dość że trzeba to rozplątać, to potem od nowa trzeba wiązać. Gdybym musiał wiązać buty, wykonując lewą ręką to co robię prawą i vice versa zabierałbym się za to wcześniej, bo wiem że mój mózg i mięśnie potrzebują czasu żeby nauczyć się nowej czynności.
Więc to chyba wynika z nastawienia - jeśli się wkurzasz na myszkę komputerową przez to, że klikając prawą ręką, raz na ... nie wiem... sto przypadków coś źle klikniesz, i liczysz na to że po tej "poradzie" lewą ręką nagle przestaniesz źle klikać, a jednocześnie będziesz wykonywać tę pracę równie szybko... cóż, rozumiem poziom frustracji pozwalający wbijać łyżki w stół.
Jedno pytanie nie daje mi spokoju: ta umiejętność wbijania łyżki w stół to którą ręką?
A u mnie to akurat działało. Za gówniaka często zdarzało mi się nabawić urazów, jeśli padło na palce to zdarzało mi się np. wiązać buty jedną ręką. Trwało to niekiedy kilka minut ale czułem swoistą satysfakcję kiedy udało mi się to zrobić. Teraz zdarza mi się drzeć ryja na sznurówkę, kiedy raz na kilkadziesiąt przypadków, wiążąc buty w wielkim pośpiechu zdarza mi się zawiązać pęk - nie dość że trzeba to rozplątać, to potem od nowa trzeba wiązać. Gdybym musiał wiązać buty, wykonując lewą ręką to co robię prawą i vice versa zabierałbym się za to wcześniej, bo wiem że mój mózg i mięśnie potrzebują czasu żeby nauczyć się nowej czynności.
Więc to chyba wynika z nastawienia - jeśli się wkurzasz na myszkę komputerową przez to, że klikając prawą ręką, raz na ... nie wiem... sto przypadków coś źle klikniesz, i liczysz na to że po tej "poradzie" lewą ręką nagle przestaniesz źle klikać, a jednocześnie będziesz wykonywać tę pracę równie szybko... cóż, rozumiem poziom frustracji pozwalający wbijać łyżki w stół.