Demotywatory.pl

„Portret małżonków Arnolfinich” Jana van Eycka (1434)

Chociaż uważa się, że głównymi bohaterami obrazu Jana van Eycka są bogaci kupcy Giovanni di Nicolao Arnolfini i jego żona Costanza Trenta, nie są oni jedynymi osobami na tym zdjęciu. Jeśli przyjrzysz się bliżej lusterku na środku pokoju , do pomieszczenia wchodzą jeszcze dwie osoby. Wielu uważa, że jednym z nich miał być sam van Eyck. Z kolei nad lustrem zapisano po łacinie: „Jan van Eyck był tutaj. 1434”.

Jednakże kulisy powstawania obrazu są tutaj kluczowe. Żona Giovanniego zmarła w 1433 roku, w tym samym czasie co Van Eyck rozpoczął pracę nad portretem. Możliwe więc, że dzieło stało się pośmiertnym portretem małżonków. Warto zwrócić uwagę na bardzo luźny uścisk mężczyzny na dłoni kobiety, prawdopodobnie symbolizujący jej ucieczkę. I świece w ozdobnym żyrandolu – po stronie mężczyzny świece są nadal wysokie i zapalone, podczas gdy świece po stronie kobiety są wypalone

„Narodziny Wenus” Sandro Botticellego (1486)

Fani kwiatów i botaniki powinni zwrócić uwagę na ten obraz. „Narodziny Wenus” Sandro Botticellego uznano za „pierwsze płótno na dużą skalę stworzone w renesansowej Florencji”. Eksperci twierdzą, że obraz zawiera co najmniej 500 pojedynczych roślin, które można przypisać do ponad 200 różnych gatunków. Niektórzy badacze uważają, że wszystkie te gatunki kwitły wokół Florencji w okresie wiosennym w XV wieku

Freski Michała Anioła na sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej (1508-1512)

Michał Anioł w trakcie tworzenia swojego wiekopomnego dzieła wykazał się nie lada humorem. Jeden z dwóch cherubinów spoglądających ponad potężnym ramieniem Sybilli Kumejskiej wykonuje nieprzyzwoity gest ręką. Wtyka swój kciuk między palec wskazujący i środkowy. Ten gest sięga czasów starożytnych Rzymian — dziś Włosi nazywają to mano in fico. To odpowiednik pokazania komuś środkowego palca. Ludzie podziwiający dzieło z poziomu podłogi nie są w stanie dostrzec układu palców.

W freskach na suficie Sykstyny ukryte są również bardzo szczegółowe ilustracje anatomiczne Michała Anioła, wszystkie ukryte w postaci ciała Boga. Michał Anioł zniszczył większość swoich anatomicznych rysunków, jednakże sprytnie ukryte przed oczami papieża Juliusza II oraz wiernych, anatomiczne rysunki artysty zdobią sufit Kaplicy Sykstyńskiej.

„Mona Lisa” Leonarda da Vinci (1503)

Nie wszyscy znawcy sztuki się z tym zgodzą, ale według włoskiego badacza Silvano Vincetiego słynna kobieca gwiazda portretowa Leonarda da Vinci ma kilka tajemnic ukrytych w jej tajemniczych oczach. Jako przewodniczący włoskiego Narodowego Komitetu Dziedzictwa Kulturowego Vinceti oraz jego zespół zbadali obraz w wysokiej rozdzielczości za pomocą specjalnych aparatów.

Według ich teorii obraz jest pełen tajemniczych wiadomości w tym liter i cyfr w oczach obiektu, które są zbyt małe, aby ujrzeć je w trakcie podziwiania obrazu. Twierdzą, że prawe oko Mony Lisy zawiera litery LV, które jak zakładają, są podpisem artysty

Vincent van Gogh, „Taras kawiarni nocą” (1888)

Niewiele osób wie, ale Vincent van Gogh także zajął się artystycznym przedstawieniem sceny biblijnej w swoim XIX-wiecznym obrazie „Taras kawiarni nocą”. Jednakże tutejsze nawiązanie jest bardziej subtelne. Według eksperta twórczości Van Gogha, Jareda Baxtera, widzowie o orlich oczach mogą dostrzec w tle długowłosą centralną postać, która jest otoczona przez 12 osób.

Słaba argumentacja? A co z faktem, że jedna z tych postaci wydaje się chować w cieniu niczym osławiony Judasz? Kolejnym tropem są liczne maleńkie krucyfiksy rozrzucone po całej scenie, w tym jeden unoszący się nad figurą podobną do Jezusa. Niewiele osób jest wstanie znaleźć je wszystkie

„Martwa natura z serami, migdałami i preclami” Clary Peeters (ok. 1615)

Obraz namalowany na początku XVII wieku, jest niesamowicie realistycznym przedstawieniem popularnych wówczas przekąsek. Zaskakujące, że Clary Peeters umieściła siebie na obrazie. Jest on maleńką postacią, której głowę widzimy odbitą w cynowym wieczku dzbanka pośrodku obrazu. Z jednej strony jest to bardzo skromny gest, lecz z drugiej pokazuje jej niezwykłą umiejętność malowania w miniaturze.