A co, kiedy pochodzisz z dysfunkcyjnej rodziny, gdzie alkohol, krzyki, bicie i poniżanie były na porządku dziennym. Czy wtedy też masz takie obowiązki względem rodziców?
@koszmarek66 jest niezadowolony, bo jego rodzice musieli utrzymać jedną osobę, a on musi teraz jeden utrzymywać 2 emerytów i już nie zostaje mu oszczędności na dom/dziecko/rodzinę...
Nie mówiąc o 500+ i innej patologii polskiego systemu redystrybucji jego pieniędzy.
@koszmarek66 @Paveu69 Ma prawo być niezadowolony, bo system opieki nad osobami starszymi jeszcze bardziej leży i kwiczy niż system opieki nad dziećmi. Choćby brak ośrodków opieki dziennej, ciężki dostęp do wyspecjalizowanego leczenia (oddziałów dziecięcych jest w Polsce mimo wszystko więcej niż geriatrycznych) i taki drobiazg, że łatwiej trzydziestolatkowi podnieść małe dziecko, niż pięćdziesięciolatkowi dorosłą kobietę/dorosłego mężczyznę. Pomijając fakt problemu pokolenia kanapkowego, czyli osób które w tym samym czasie są obciążeni opieką nad rodzicami i utrzymaniem własnych dzieci (przez wydłużenie u dzieci okresu nauki i opóźnienie rodzicielstwa).
Dawniej umowa pokoleniowa wyglądała tak, że dorosły pracował, dziadkowie zajmowali się wnukami, wnuki dorastały, a dzieci zajmowały się rodzicami na starość. Obecnie wspomniani dorośli/dzieci muszą w tym samym czasie zajmować się rodzicami i własnymi dziećmi.
Sens życia głęboki niczym poziom wody w misce klozetowej :) pokaż to ludziom którzy pochodzą z patologicznych rodzin, nie mieli w rodzicach wzoru do naśladowania i będąc dorosłymi mają problem z funkcjonowaniem w społeczeństwie. Opieka nad rodzicami nie jest obowiązkiem, każdy ma prawo żyć własnym życiem.
Pewnie zaraz zostanę zminusowany, no ale cóż, chciałbym też wypowiedzieć swoje zdanie, bo nie wszystko jest takie zerojedynkowe jak ten obrazek przedstawia.
Ja wiem, że w społeczeństwie utarło się, że najpierw rodzice opiekują się dziećmi i potem oczekują opieki na starość. Ale kurde, czy te dzieci się pchały na świat? Nie, to był wymysł rodziców żeby dzieci się na świecie pojawiły. Nie zmienia to faktu, że to jest osobny człowiek z osobnymi uczuciami, marzeniami, planami na życie. Dlaczego mamy obwiniać kogoś za to, że chce żyć po swojemu zamiast poświęcać większość swojego życia dla innych osób?
Nie mam dzieci i nie chce ich mieć, niemniej jakby się kiedyś trafiło i jednak bym je miał to w życiu nie oczekiwałbym, że się będą mną na starość opiekować. Serio czułbym się niesamowicie źle gdybym musiał patrzeć jak moje dziecko marnuje życie na podcieranie mi tyłka zamiast korzystać ze swoich najlepszych lat życia.
A co, kiedy pochodzisz z dysfunkcyjnej rodziny, gdzie alkohol, krzyki, bicie i poniżanie były na porządku dziennym. Czy wtedy też masz takie obowiązki względem rodziców?
Że syn jest niezadowolony z potrzeby pomocy rodzicom?
@koszmarek66 jest niezadowolony, bo jego rodzice musieli utrzymać jedną osobę, a on musi teraz jeden utrzymywać 2 emerytów i już nie zostaje mu oszczędności na dom/dziecko/rodzinę...
Nie mówiąc o 500+ i innej patologii polskiego systemu redystrybucji jego pieniędzy.
@koszmarek66 @Paveu69 Ma prawo być niezadowolony, bo system opieki nad osobami starszymi jeszcze bardziej leży i kwiczy niż system opieki nad dziećmi. Choćby brak ośrodków opieki dziennej, ciężki dostęp do wyspecjalizowanego leczenia (oddziałów dziecięcych jest w Polsce mimo wszystko więcej niż geriatrycznych) i taki drobiazg, że łatwiej trzydziestolatkowi podnieść małe dziecko, niż pięćdziesięciolatkowi dorosłą kobietę/dorosłego mężczyznę. Pomijając fakt problemu pokolenia kanapkowego, czyli osób które w tym samym czasie są obciążeni opieką nad rodzicami i utrzymaniem własnych dzieci (przez wydłużenie u dzieci okresu nauki i opóźnienie rodzicielstwa).
Dawniej umowa pokoleniowa wyglądała tak, że dorosły pracował, dziadkowie zajmowali się wnukami, wnuki dorastały, a dzieci zajmowały się rodzicami na starość. Obecnie wspomniani dorośli/dzieci muszą w tym samym czasie zajmować się rodzicami i własnymi dziećmi.
Sens życia głęboki niczym poziom wody w misce klozetowej :) pokaż to ludziom którzy pochodzą z patologicznych rodzin, nie mieli w rodzicach wzoru do naśladowania i będąc dorosłymi mają problem z funkcjonowaniem w społeczeństwie. Opieka nad rodzicami nie jest obowiązkiem, każdy ma prawo żyć własnym życiem.
Taa szczególnie jak mnie wychowywała tylko mama. Ten pijacki uj miał mnie gdzieś
Pewnie zaraz zostanę zminusowany, no ale cóż, chciałbym też wypowiedzieć swoje zdanie, bo nie wszystko jest takie zerojedynkowe jak ten obrazek przedstawia.
Ja wiem, że w społeczeństwie utarło się, że najpierw rodzice opiekują się dziećmi i potem oczekują opieki na starość. Ale kurde, czy te dzieci się pchały na świat? Nie, to był wymysł rodziców żeby dzieci się na świecie pojawiły. Nie zmienia to faktu, że to jest osobny człowiek z osobnymi uczuciami, marzeniami, planami na życie. Dlaczego mamy obwiniać kogoś za to, że chce żyć po swojemu zamiast poświęcać większość swojego życia dla innych osób?
Nie mam dzieci i nie chce ich mieć, niemniej jakby się kiedyś trafiło i jednak bym je miał to w życiu nie oczekiwałbym, że się będą mną na starość opiekować. Serio czułbym się niesamowicie źle gdybym musiał patrzeć jak moje dziecko marnuje życie na podcieranie mi tyłka zamiast korzystać ze swoich najlepszych lat życia.
Nie mam obowiązku pomagać swoim rodzicom na starość.