Prawda jest taka, że w tym kraju mało kto wie jak wychowuje się dzieci. Nastolatek, który się nie buntuje i nie narzeka jest nienormalnym stanem, a nie na odwrót.
W tym kraju powinny być obowiązkowe lekcje rodzicielstwa, bo macie ludzie potworne wzorce po swoich rodzicach, działanie jak przemocowcy, albo zwyczajnie wół zapomniał jak cielęciem był.
Wiecie, to nie jest do konca tak, ze jak ktos ma rzeczy materialne to jest zadowlony i nie ma prawa narzekac. Duzo wazniejsza jest atmosfera w domu, jak sa ludzie w nim traktowani. Najnowszy telefon nie zastapi rozmowy, najlepszy komputer nie zapelni dziury po tym jak dziecko przyszlo z klopotem i zostalo zlane. Najwazniejsze jest to, ze dom ma byc bezpiecznym miejscem w ktorym ktos na nas czeka. Jesli rodzice patrza na dzieciaka tylko przez pryzmat ocen w szkole, rzeczy ktore od nich dostaje a nie na to, jak z nim rozmawiaja, nie patrza na to czy jest w zyciu szczesliwy, czy czuje sie chciany i kochany, a najwazniejsze czy oczekiwania wobec mlodego sa mu jasno zakomunikowane, czy jest ciagle tymi informacjami zawalony i czuje sie ze zawsze jest niewystarczajaco dobry? Moze w tym kierunku by trzeba bylo pojsc...
To zależy ile lat ma ten NASTOLETNI syn, bo jak 13 14, to ok jeszcze rozumiem, ale jeśli 17, 18 to już niekoniecznie masz rację. Pamiętaj że złota klatka to wciąż klatka. Drogie prezenty i życie w przepychu nie zrekompensują poczucia wolności i stanowienia samemu o sobie.
Jeśli u was w domu z zegarkiem na ręku trzeba chodzić spać, wstawać pewnie też i jeść śniadania, obiady i kolacje to Ja też bym się tam dusił jako nastolatek... zresztą, obecnie mam 35 lat i tak samo by mnie to uwierało.
Odniosę się do samej końcówki. Gry potrafią być wciągające, a młody człowiek ma często tyle energii, że jedna czy dwie noce z małą ilością snu nic złego mu nie zrobią. Jeśli Ty go wyrwiesz od gier jak on będzie nabuzowany to i tak nie będzie spał przez najbliższe 2 godziny. Zatem daj mu spokój, pogra do rana kilka dni, nie wyśpi się, raz, drugi, piąty czy dziesiąty, będzie chodził cały dzień jak trup, to w końcu mu się znudzi i sam sobie wypracuje jakąś sensowną godzinę do spania i będzie z tego powodu szczęśliwszy, bo to będzie jego decyzja, a nie wymuszona przez rodzica.
Serio, czasami najprostsze rozwiązania są najprostsze ;)
Zapomnieliście dodać że ten syn ma 35 lat i najchętniej by się wyprowadził ale w polsce nie ma szans na własny dom/mieszkanie, chyba że odziedziczone w spadku.
Podstawowa zasada. Dostał wszystko nie zasługując na to. Nie mówię, że macie dziecku nic nie dawać, ale dostał to lekką ręką i niczego nie docenia i uważa, że mu się to należy.
Wina rodziców
A rodziców ma? W sensie rozmów, opieki, troski, zabawy, wspólnych wyjazdów?
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 25 czerwca 2023 o 9:17
W d...ie to się poprzewracało w pierwszym rzędzie rodzicom!
Albo okres buntu, albo brak wyzwań, ewentualnie monotonia.
Dziecko nie może dostawać pod nos więcej niż potrzebuje. O resztę powinno musieć choć trochę zawalczyć.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 25 czerwca 2023 o 10:36
A wiele osób dalej nie rozumie skąd się bierze depresja u dzieci. I dają dzieciom coraz więcej... i więcej...
Głód najlepszym jest kucharzem.
Posłużę się znanym z demotywatorów "obrazkiem":
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 25 czerwca 2023 o 11:36
Prawda jest taka, że w tym kraju mało kto wie jak wychowuje się dzieci. Nastolatek, który się nie buntuje i nie narzeka jest nienormalnym stanem, a nie na odwrót.
W tym kraju powinny być obowiązkowe lekcje rodzicielstwa, bo macie ludzie potworne wzorce po swoich rodzicach, działanie jak przemocowcy, albo zwyczajnie wół zapomniał jak cielęciem był.
Wiecie, to nie jest do konca tak, ze jak ktos ma rzeczy materialne to jest zadowlony i nie ma prawa narzekac. Duzo wazniejsza jest atmosfera w domu, jak sa ludzie w nim traktowani. Najnowszy telefon nie zastapi rozmowy, najlepszy komputer nie zapelni dziury po tym jak dziecko przyszlo z klopotem i zostalo zlane. Najwazniejsze jest to, ze dom ma byc bezpiecznym miejscem w ktorym ktos na nas czeka. Jesli rodzice patrza na dzieciaka tylko przez pryzmat ocen w szkole, rzeczy ktore od nich dostaje a nie na to, jak z nim rozmawiaja, nie patrza na to czy jest w zyciu szczesliwy, czy czuje sie chciany i kochany, a najwazniejsze czy oczekiwania wobec mlodego sa mu jasno zakomunikowane, czy jest ciagle tymi informacjami zawalony i czuje sie ze zawsze jest niewystarczajaco dobry? Moze w tym kierunku by trzeba bylo pojsc...
To zależy ile lat ma ten NASTOLETNI syn, bo jak 13 14, to ok jeszcze rozumiem, ale jeśli 17, 18 to już niekoniecznie masz rację. Pamiętaj że złota klatka to wciąż klatka. Drogie prezenty i życie w przepychu nie zrekompensują poczucia wolności i stanowienia samemu o sobie.
Jeśli u was w domu z zegarkiem na ręku trzeba chodzić spać, wstawać pewnie też i jeść śniadania, obiady i kolacje to Ja też bym się tam dusił jako nastolatek... zresztą, obecnie mam 35 lat i tak samo by mnie to uwierało.
Odniosę się do samej końcówki. Gry potrafią być wciągające, a młody człowiek ma często tyle energii, że jedna czy dwie noce z małą ilością snu nic złego mu nie zrobią. Jeśli Ty go wyrwiesz od gier jak on będzie nabuzowany to i tak nie będzie spał przez najbliższe 2 godziny. Zatem daj mu spokój, pogra do rana kilka dni, nie wyśpi się, raz, drugi, piąty czy dziesiąty, będzie chodził cały dzień jak trup, to w końcu mu się znudzi i sam sobie wypracuje jakąś sensowną godzinę do spania i będzie z tego powodu szczęśliwszy, bo to będzie jego decyzja, a nie wymuszona przez rodzica.
Serio, czasami najprostsze rozwiązania są najprostsze ;)
Jak się dusi to otworzyć okno i niech frunie na swoje..
Zapomnieliście dodać że ten syn ma 35 lat i najchętniej by się wyprowadził ale w polsce nie ma szans na własny dom/mieszkanie, chyba że odziedziczone w spadku.
Podstawowa zasada. Dostał wszystko nie zasługując na to. Nie mówię, że macie dziecku nic nie dawać, ale dostał to lekką ręką i niczego nie docenia i uważa, że mu się to należy.