Spoczywaj w pokoju... Czasem tak się zastanawiam, jaki ja bym był, gdybym urodził się w tamtych czasach i przyszło by mi znosić koszmar odebranej radości młodości, okupacji a potem walczyć w Powstaniu. Bo czuję, że wybrałbym walkę niż życie w strachu, na kolanach, uciekanie i krycie się jak szczur... To dziwne uczucie, jak wczuwam się w tamto pokolenie i czasy grozy i śmierci, gdzie ginęli wszyscy wokoło, zdobycie chleba było problemem... Wielki szacunek dla tych Ludzi, którzy wtedy odrzucili życie na kolanach, strach i wybrali walkę - poradzili sobie i wielu z nich dokonało rzeczy wielkich, o których wiedzieli tylko oni. Nie trzeba było być herosem - słaba dziewczynka, jak "Krysia", tworzyła legendę i nadzieję dla innych. Tak, jak napisał akira800: "chwała Bohaterom!" i chwała Tobie, pani Krystyno...
Ku chwale Ojczyzny sanitariuszko. Spoczywaj w pokoju.
Cześć i chwała bohaterom!
Spoczywaj w pokoju... Czasem tak się zastanawiam, jaki ja bym był, gdybym urodził się w tamtych czasach i przyszło by mi znosić koszmar odebranej radości młodości, okupacji a potem walczyć w Powstaniu. Bo czuję, że wybrałbym walkę niż życie w strachu, na kolanach, uciekanie i krycie się jak szczur... To dziwne uczucie, jak wczuwam się w tamto pokolenie i czasy grozy i śmierci, gdzie ginęli wszyscy wokoło, zdobycie chleba było problemem... Wielki szacunek dla tych Ludzi, którzy wtedy odrzucili życie na kolanach, strach i wybrali walkę - poradzili sobie i wielu z nich dokonało rzeczy wielkich, o których wiedzieli tylko oni. Nie trzeba było być herosem - słaba dziewczynka, jak "Krysia", tworzyła legendę i nadzieję dla innych. Tak, jak napisał akira800: "chwała Bohaterom!" i chwała Tobie, pani Krystyno...