uu, a moi starzy na to: a pierdnę na to, będę traktował/a mojego dziecka jak moją szmacianą lalkę, bo czemu nie, a co tam democik, dziecko jest moją własnością i nikt nie będzie mi dyktował co mam robić.
Dobry demot i niestety idealistyczny, do niemal wszystkich takich rodziców to nigdy nie dotrze. A przynajmniej do wszystkich starych, którzy żyli w czasach komunistycznej polski.
Problem jest taki, że ludzie jak zostają rodzicami, to czasem odbija im palma od tej władzy, pożądania absolutnej kontroli i traktowania swojego dziecka jak swoją własność czy lalkę, tak bardzo odbija, że TRWALE zmieniają się na gorsze i już nigdy nie zmienią się w lepszych, bo może być tylko gorzej i gorzej. Pamiętajcie o przypadku Kamilka. To był właśnie skrajny przypadek lalkarstwa. Niestety dziś lalkarstwo jest tym mocniej widoczne im bardziej zdurniałe jest społeczeństwo np. przez myślenie jacy to rodzice są wspaniali, szlachetni, mądrzy, a także tworzenie durnych i wysoce szkodliwych dla całego dziecięcego świata stereotypów o dzieciach, np. jak to lubią dramatyzować, zmyślać, kłamać itp. I tego wykorzystują rodzice lalkarze. Tylko właśnie dlatego Kamilka nie uratowano, nie uratowano, bo nikt nie chciał mu pomóc. A on o tym doskonale wiedział, dlatego nie starał się prosić o pomoc, gdyż tylko oberwałby mocniej, bo nikt by mu nie uwierzył, a "rodzice" zostaliby powiadomieni o tym co powiedział. Nawet chyba raz uciekł z domu, co w przypadku sytuacji lalkarstwa było jak dla mnie oznaką skrajnej desperacji i rozpaczy gdyż musiał liczyć się z tym, że jak np. policja go znajdzie i w przypadku dobrego wizerunku rodziców, zawiezie z powrotem do domu, to kat czekał już ostrząc sobie swój topór gotowy do ukarania uciekiniera. Chociaż jego oprawcy nie mieli tak dobrego pr jak lalkarze nie będący zbyt skrajni, a i tak nie zdiagnozowano nieprawidłowości nawet po tym jak znaleziono chłopca i jeszcze w dodatku przywieziono go do szeroko otwartej paszczy, która tylko czekała by go ukarać. No to tak to wygląda.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
5 razy.
Ostatnia modyfikacja:
23 lipca 2023 o 15:57
Przede wszystkim traktuj dziecka w pierwszej kolejności jak CZLOWIEKA ! nie ulegaj iluzji tego świata. To po prostu mały człowiek, jak komputer, zaczyna się uczyć, narazie ma małą bazę danych, ale nie kazdy "dorosly' ma ją dużą. SZACUNEK to słowo klucz.
uu, a moi starzy na to: a pierdnę na to, będę traktował/a mojego dziecka jak moją szmacianą lalkę, bo czemu nie, a co tam democik, dziecko jest moją własnością i nikt nie będzie mi dyktował co mam robić.
Dobry demot i niestety idealistyczny, do niemal wszystkich takich rodziców to nigdy nie dotrze. A przynajmniej do wszystkich starych, którzy żyli w czasach komunistycznej polski.
Problem jest taki, że ludzie jak zostają rodzicami, to czasem odbija im palma od tej władzy, pożądania absolutnej kontroli i traktowania swojego dziecka jak swoją własność czy lalkę, tak bardzo odbija, że TRWALE zmieniają się na gorsze i już nigdy nie zmienią się w lepszych, bo może być tylko gorzej i gorzej. Pamiętajcie o przypadku Kamilka. To był właśnie skrajny przypadek lalkarstwa. Niestety dziś lalkarstwo jest tym mocniej widoczne im bardziej zdurniałe jest społeczeństwo np. przez myślenie jacy to rodzice są wspaniali, szlachetni, mądrzy, a także tworzenie durnych i wysoce szkodliwych dla całego dziecięcego świata stereotypów o dzieciach, np. jak to lubią dramatyzować, zmyślać, kłamać itp. I tego wykorzystują rodzice lalkarze. Tylko właśnie dlatego Kamilka nie uratowano, nie uratowano, bo nikt nie chciał mu pomóc. A on o tym doskonale wiedział, dlatego nie starał się prosić o pomoc, gdyż tylko oberwałby mocniej, bo nikt by mu nie uwierzył, a "rodzice" zostaliby powiadomieni o tym co powiedział. Nawet chyba raz uciekł z domu, co w przypadku sytuacji lalkarstwa było jak dla mnie oznaką skrajnej desperacji i rozpaczy gdyż musiał liczyć się z tym, że jak np. policja go znajdzie i w przypadku dobrego wizerunku rodziców, zawiezie z powrotem do domu, to kat czekał już ostrząc sobie swój topór gotowy do ukarania uciekiniera. Chociaż jego oprawcy nie mieli tak dobrego pr jak lalkarze nie będący zbyt skrajni, a i tak nie zdiagnozowano nieprawidłowości nawet po tym jak znaleziono chłopca i jeszcze w dodatku przywieziono go do szeroko otwartej paszczy, która tylko czekała by go ukarać. No to tak to wygląda.
Zmodyfikowano 5 razy. Ostatnia modyfikacja: 23 lipca 2023 o 15:57
Przede wszystkim traktuj dziecka w pierwszej kolejności jak CZLOWIEKA ! nie ulegaj iluzji tego świata. To po prostu mały człowiek, jak komputer, zaczyna się uczyć, narazie ma małą bazę danych, ale nie kazdy "dorosly' ma ją dużą. SZACUNEK to słowo klucz.