Takie są fakty, że jak człowiekowi mówisz, że jest taki i taki, to on wchodzi w tą rolę. Druga sprawa, to jeśli już krytykujesz, to krytykuj zachowanie, a nie osobę. Wtedy dziecko ma szansę się zmienić i nie obniżasz tak bardzo jego poczucia własnej wartości. Jeśli mu będziesz mówić, że jest leniem i łobuzem, to w końcu uwierzy i pogodzi się z tym, że naprawdę tak jest.
@tobimadara - 100% racji! Mój młodszy syn czasem jak coś zawalił, to mówił, że jest beznadziejny, głupi itp (starszy brat mu to powtarzał). Wtedy mu tłumaczyłam, że jest wspaniałym człowiekiem, tylko jakieś jego zachowanie jest nie w porządku i powinien je zmienić.
Teraz mamy super relacje.
Macie rację, niestety wielu rodziców nie rozumie, że dzieci chłoną wszystko jak gąbka, wszystko biorą dosłownie i nie mają takiego „filtra” informacji jaki mają dorośli. Jeśli rodzic powie dziecku, że jest głupie/ mało inteligentne / leniwe itd. to dla niego to jest prawda objawiona i nawet nie ma cienia wątpliwości, że może być inaczej- przecież rodzic to autorytet. Dlatego ważna jest świadomość, że dziecko to nie dorosły, który wie, że np. w nerwach można powiedzieć za dużo i niekoniecznie to, co się myśli. Przy dziecku trzeba ważyć słowa i jak słusznie zauważyliście krytykować zachowanie, a nie osobę zamiast powiedzieć jesteś głupi- zachowałeś się niedojrzale/ nieodpowiedzialnie w danej sytuacji, ponieważ … itd.
Takie są fakty, że jak człowiekowi mówisz, że jest taki i taki, to on wchodzi w tą rolę. Druga sprawa, to jeśli już krytykujesz, to krytykuj zachowanie, a nie osobę. Wtedy dziecko ma szansę się zmienić i nie obniżasz tak bardzo jego poczucia własnej wartości. Jeśli mu będziesz mówić, że jest leniem i łobuzem, to w końcu uwierzy i pogodzi się z tym, że naprawdę tak jest.
@tobimadara - 100% racji! Mój młodszy syn czasem jak coś zawalił, to mówił, że jest beznadziejny, głupi itp (starszy brat mu to powtarzał). Wtedy mu tłumaczyłam, że jest wspaniałym człowiekiem, tylko jakieś jego zachowanie jest nie w porządku i powinien je zmienić.
Teraz mamy super relacje.
Macie rację, niestety wielu rodziców nie rozumie, że dzieci chłoną wszystko jak gąbka, wszystko biorą dosłownie i nie mają takiego „filtra” informacji jaki mają dorośli. Jeśli rodzic powie dziecku, że jest głupie/ mało inteligentne / leniwe itd. to dla niego to jest prawda objawiona i nawet nie ma cienia wątpliwości, że może być inaczej- przecież rodzic to autorytet. Dlatego ważna jest świadomość, że dziecko to nie dorosły, który wie, że np. w nerwach można powiedzieć za dużo i niekoniecznie to, co się myśli. Przy dziecku trzeba ważyć słowa i jak słusznie zauważyliście krytykować zachowanie, a nie osobę zamiast powiedzieć jesteś głupi- zachowałeś się niedojrzale/ nieodpowiedzialnie w danej sytuacji, ponieważ … itd.