Na pocieszenie i do towarzystwa nie bierze sie najstarszego.
Najstarszy potrzebuje, nie przeczę, podziwiam ludzi którzy biorą seniorów, znam takich osobiście. Ale to jest pies na krótko. To jest kolejna strata, po kilku miesiącach.
@MIKKOP jakis czas temu gdzies czytalem o osobie, ktora bierze caly czas wlasnie takie stare i nie chciane psy. Jka jeden umiera to idzie po nastepnego. Jak to bylo powiedziane " aby chociaz na koniec dac im namiastke szczesliwego zycia"
Stary pies to niestety nie tylko szybkie pożegnanie, ale i duże wydatki na leczenie :( Nie każdy może i potrafi pogodzić te dwie rzeczy... Ja przez 29 lat hodowałam szczury, ale one żyją bardzo krótko, przeciętnie 2 lata. Oczywiście są takie, które żyją dłużej, ale więcej jest tych, które chorują i zdychają wcześniej. Ja już nie miałam siły na ciągłe pożegnania i w końcu adoptowałam psa. Dorosłego, ale nie starego. W końcu i tak się okazało, że jest chory i czasami na jego leczenie wydaję więcej niż na jedzenie dla siebie, ale to szczegół. Kocham go bardzo i mam nadzieję, że jeszcze długo pożyje...
Na pocieszenie i do towarzystwa nie bierze sie najstarszego.
Najstarszy potrzebuje, nie przeczę, podziwiam ludzi którzy biorą seniorów, znam takich osobiście. Ale to jest pies na krótko. To jest kolejna strata, po kilku miesiącach.
@MIKKOP jakis czas temu gdzies czytalem o osobie, ktora bierze caly czas wlasnie takie stare i nie chciane psy. Jka jeden umiera to idzie po nastepnego. Jak to bylo powiedziane " aby chociaz na koniec dac im namiastke szczesliwego zycia"
@jurek80 Może to ja pisałam? O mojej znajomej już kilka razy tutaj wspominałam ;-) Tylko że, ona ma na to siłę, pieniądze i czas.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 8 listopada 2023 o 21:16
@MIKKOP nie wiem, byc moze to bylo pisane przez Ciebie. Jak czlowiek duzo czyta to potem moze zapomniec gdzie dana rzecz czytal.
Stary pies to niestety nie tylko szybkie pożegnanie, ale i duże wydatki na leczenie :( Nie każdy może i potrafi pogodzić te dwie rzeczy... Ja przez 29 lat hodowałam szczury, ale one żyją bardzo krótko, przeciętnie 2 lata. Oczywiście są takie, które żyją dłużej, ale więcej jest tych, które chorują i zdychają wcześniej. Ja już nie miałam siły na ciągłe pożegnania i w końcu adoptowałam psa. Dorosłego, ale nie starego. W końcu i tak się okazało, że jest chory i czasami na jego leczenie wydaję więcej niż na jedzenie dla siebie, ale to szczegół. Kocham go bardzo i mam nadzieję, że jeszcze długo pożyje...
Wnuki powiedziały, że babcia potrzebuje towarzystwa, po czym wyszli..., :D