@ysub3334
Zawsze uważałem, że na studia najlepiej iść dopiero po 10 latach pracy, człowiek dopiero wtedy doceni wiedzę i będzie wiedział które elementy programu będą mu faktyczne potrzebne. Za młodu studiowałem, zakuwałem, zdawałem egzaminy nie mając pojęcia czy ta wiedza kiedykolwiek mi się przyda. Teraz chętnie bym się przeszedł na wiele wykładów, szczególnie z matematyki.
@mooz robiłem studia dzienne i po paru latach pracy zaoczne uzupełniające. Bez porównania. Na zaocznych to studenci mówili prowadzącym jak co działa a nie odwrotnie ;-)
Taaaak. Pełna racja. A dzieci gdzieś koło 50-tki, bo wtedy człowiek już ma doświadczenie życiowe i jest wielka szansa, że swojemu dziecku nie zrobi krzywdy wychowując go. Niestety człowiek musi podejmować najważniejsze życiowe decyzje kiedy jest jeszcze strasznie głupi.
ja po 30 stwierdziłam że zawodówki są lepsze niż studia właśnie z powodu pracy.
albo zależy jakie studia. bo jeśli ktoś idzie na socjologię albo filozofię, to też lepiej jakby poszedł do zawodówki...
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
2 razy.
Ostatnia modyfikacja:
19 listopada 2023 o 11:19
przecież nikt nie każe iść na studia od razu po maturze, można też rozpocząć studia i zmienić kierunek gdy się stwierdzi, że woli się coś innego, można też wziąść urlop dziekański żeby się wyszaleć, można też nie iść na nie wcale, nie ma żadnego przymusu i każdy może robić co chcę ile chcę dopóki może ponosić tego konsekwęcje, czyli utrzymać się i nie narzekać potem że to winna społeczeństwa, że np. musiał zacząć studia bez zastanowienia się co chce robić i teraz utknął w pracy, w której się nie spełnia
Tylko pytanie czy nie wyimprezowałaś się dlatego, bo poszłaś na studia.
Więc wniosek musiałby być najpierw idziesz na studia by poimprezować, a potem dopiero jak dojrzewasz to idziesz na studia by rzeczywiście uczyć się.
Ps. Każdy dojrzewa w różnym wieku.
Wiesz, iść możesz kiedy chcesz. Ja natomiast wolałbym, żeby system szkolnictwa był tak skonstruowany, że ten "magister" (bo wielu twierdzi, że licencjat to nie wyższe), powinien być osiągalny standardowo kilka lat wcześniej. Średnie w wieku 18 lat, magister 3 lata, w wieku 21 lat człowiek jest gotowy do prób podjęcia pracy w zawodzie.
A tak co mamy? 24-25 latków z magistrem, którzy w sumie nic nie potrafią, ale jednocześnie są już zmęczeni dorywczymi pracami i wkuwaniem masy wiedzy, która nigdy w życiu im się nie przyda. Oczywiście jeszcze wiek taki, że rodzina zaraz oczekuje ślubu, dzieci, własnego lokum, gdzie nikt Ci nawet kredytu na nie nie da, bo przecież świeżak po studiach też super płacy nie dostanie.
Taaaaa... A mając 19/20-25 lat, czyli pomiędzy szkołą średnią a studiami, będziesz "na garnuszku" u rodziców. Bo przecież nie wiesz co chcesz w życiu robić więc do pracy nie pójdziesz.
ktoś ci kazał iść wcześniej? na studia możesz iść i po 50-tce jak masz taką fantazję.
@ysub3334
Zawsze uważałem, że na studia najlepiej iść dopiero po 10 latach pracy, człowiek dopiero wtedy doceni wiedzę i będzie wiedział które elementy programu będą mu faktyczne potrzebne. Za młodu studiowałem, zakuwałem, zdawałem egzaminy nie mając pojęcia czy ta wiedza kiedykolwiek mi się przyda. Teraz chętnie bym się przeszedł na wiele wykładów, szczególnie z matematyki.
@mooz robiłem studia dzienne i po paru latach pracy zaoczne uzupełniające. Bez porównania. Na zaocznych to studenci mówili prowadzącym jak co działa a nie odwrotnie ;-)
Idź, nikt Ci nie broni. Nie ma górnych limitów wieku.
@lolo7
O ile rodzice darmozjada nie wyrzucą wcześniej na zbity pysk z domu.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 19 listopada 2023 o 16:23
@PIStozwis Niestudiowanie nie oznacza siedzenia na dupie.
Po skończeni szkoły średniej każdy powinien mieć rok przerwy na przemyślenia, faceci i dziewczyny, a powinni ten rok spędzić na poligonach w ZSW.xD
Taaaak. Pełna racja. A dzieci gdzieś koło 50-tki, bo wtedy człowiek już ma doświadczenie życiowe i jest wielka szansa, że swojemu dziecku nie zrobi krzywdy wychowując go. Niestety człowiek musi podejmować najważniejsze życiowe decyzje kiedy jest jeszcze strasznie głupi.
ja po 30 stwierdziłam że zawodówki są lepsze niż studia właśnie z powodu pracy.
albo zależy jakie studia. bo jeśli ktoś idzie na socjologię albo filozofię, to też lepiej jakby poszedł do zawodówki...
Zmodyfikowano 2 razy. Ostatnia modyfikacja: 19 listopada 2023 o 11:19
A może dajmy ludziom żyć jak chcą? Studiować co chcą, kiedy chcą i jak chcą.
Właśnie na demotywatorach w oko mi weszło, że 76-letni facet rozpoczął studia. Można? Można.
przecież nikt nie każe iść na studia od razu po maturze, można też rozpocząć studia i zmienić kierunek gdy się stwierdzi, że woli się coś innego, można też wziąść urlop dziekański żeby się wyszaleć, można też nie iść na nie wcale, nie ma żadnego przymusu i każdy może robić co chcę ile chcę dopóki może ponosić tego konsekwęcje, czyli utrzymać się i nie narzekać potem że to winna społeczeństwa, że np. musiał zacząć studia bez zastanowienia się co chce robić i teraz utknął w pracy, w której się nie spełnia
Problemem nie jest wiek, tylko Twoja dojrzałość.
Tylko pytanie czy nie wyimprezowałaś się dlatego, bo poszłaś na studia.
Więc wniosek musiałby być najpierw idziesz na studia by poimprezować, a potem dopiero jak dojrzewasz to idziesz na studia by rzeczywiście uczyć się.
Ps. Każdy dojrzewa w różnym wieku.
Wiesz, iść możesz kiedy chcesz. Ja natomiast wolałbym, żeby system szkolnictwa był tak skonstruowany, że ten "magister" (bo wielu twierdzi, że licencjat to nie wyższe), powinien być osiągalny standardowo kilka lat wcześniej. Średnie w wieku 18 lat, magister 3 lata, w wieku 21 lat człowiek jest gotowy do prób podjęcia pracy w zawodzie.
A tak co mamy? 24-25 latków z magistrem, którzy w sumie nic nie potrafią, ale jednocześnie są już zmęczeni dorywczymi pracami i wkuwaniem masy wiedzy, która nigdy w życiu im się nie przyda. Oczywiście jeszcze wiek taki, że rodzina zaraz oczekuje ślubu, dzieci, własnego lokum, gdzie nikt Ci nawet kredytu na nie nie da, bo przecież świeżak po studiach też super płacy nie dostanie.
Taaaaa... A mając 19/20-25 lat, czyli pomiędzy szkołą średnią a studiami, będziesz "na garnuszku" u rodziców. Bo przecież nie wiesz co chcesz w życiu robić więc do pracy nie pójdziesz.