Moze dlatego, ze wlasnie dzisiaj zwiazek to biznes? W polsce, splodzisz 3 kaszojady i juz masz kase na zycie. No to po co takiej lasce partner? Idac tokiem rozumowania takich osob, no to partner nie jest potrzebny - poza splodzeniem tych dzieci.
Brzmi zle? Znam mase takich kobiet. :(
Sprowadza się to wg mnie do sytuacji gospodardzej w kraju, gdyż obecnie nawet z 2 pensji ciężko żyć na jako takim poziomie. Więc rozejście się (jedno z rodziców zostaje samo z dwójką) jest nierealne finansowo. A 'zabawa' w alimenty kończy się różnie i częst wyczerpuje psychicznie nawet jeśli się uda.
Obecna średnia krajowa nie pozwala jednemu rodzicowi żyć godnie nawet z 1 dzieckiem, bo 1/3 idzie na nianię (i niech tylko ktoś śmie powiedzieć, że są babacie, sąsiadki czy inne wujki), 1/3 na mieszkanie, 1/3 na życie i nie zostaje nic a nic. A często brakuje
To nie jest prawda o dzisiejszych związkach, a o związkach w ogóle. Większość ludzi nie rozumie, że związek jest strukturą dynamiczną, o którą trzeba dbać i walczyć. Przyjmują założenie, że skoro obrączka jest na palcu to możemy robić co chcemy bo motylki w brzuszku będą zawsze. No nie. Po około 5 latach partner się nudzi, zaczynają narastać nierozwiązane konflikty i bach - z kochającego się małżeństwa stajemy się dwójką ludzi która się nienawidzi, jest sobą zmęczona itd. Tu się właśnie pojawia moment przełomowy - a co jeśli jedna strona chce nadal walczyć o związek a druga mówi - pass. To jest moment w którym albo przemodelujemy związek i będziemy o niego walczyć, albo zostajemy w martwym małżeństwie bo jednak coś sobie przysięgaliśmy, Pamiętajmy również o tym, że samo małżeństwo ma również tzw. poza emocjonalne korzyści.
Moze dlatego, ze wlasnie dzisiaj zwiazek to biznes? W polsce, splodzisz 3 kaszojady i juz masz kase na zycie. No to po co takiej lasce partner? Idac tokiem rozumowania takich osob, no to partner nie jest potrzebny - poza splodzeniem tych dzieci.
Brzmi zle? Znam mase takich kobiet. :(
Sprowadza się to wg mnie do sytuacji gospodardzej w kraju, gdyż obecnie nawet z 2 pensji ciężko żyć na jako takim poziomie. Więc rozejście się (jedno z rodziców zostaje samo z dwójką) jest nierealne finansowo. A 'zabawa' w alimenty kończy się różnie i częst wyczerpuje psychicznie nawet jeśli się uda.
Obecna średnia krajowa nie pozwala jednemu rodzicowi żyć godnie nawet z 1 dzieckiem, bo 1/3 idzie na nianię (i niech tylko ktoś śmie powiedzieć, że są babacie, sąsiadki czy inne wujki), 1/3 na mieszkanie, 1/3 na życie i nie zostaje nic a nic. A często brakuje
To nie jest prawda o dzisiejszych związkach, a o związkach w ogóle. Większość ludzi nie rozumie, że związek jest strukturą dynamiczną, o którą trzeba dbać i walczyć. Przyjmują założenie, że skoro obrączka jest na palcu to możemy robić co chcemy bo motylki w brzuszku będą zawsze. No nie. Po około 5 latach partner się nudzi, zaczynają narastać nierozwiązane konflikty i bach - z kochającego się małżeństwa stajemy się dwójką ludzi która się nienawidzi, jest sobą zmęczona itd. Tu się właśnie pojawia moment przełomowy - a co jeśli jedna strona chce nadal walczyć o związek a druga mówi - pass. To jest moment w którym albo przemodelujemy związek i będziemy o niego walczyć, albo zostajemy w martwym małżeństwie bo jednak coś sobie przysięgaliśmy, Pamiętajmy również o tym, że samo małżeństwo ma również tzw. poza emocjonalne korzyści.
jakżeś taka mondra to może zostaniesz psycholoszkom???
Bo po co się hajtać? Tak realnie patrząc....
A myślisz, że dawniej było lepiej? Nie rozstawali się, ale żyli nienawidząc się wzajemnie.