Przeżyłem podobną historię, tylko dotyczyło to innej dziedziny sztuki. Niesamowite szczęście się przeżywa, gdy mała dziewczynka, u której zauważyło się talent i latami się go pielęgnowało, potem wyrasta na dojrzałą kobietę, absolwentkę z wybitnymi umiejętnościami, którymi zachwycają się tysiące ludzi.
@papilonek1900 hehe. Od razu pomyślałem, że na koniec będzie "a teraz jesteśmy 7 lat po ślubie i nasze 6 còreczek dzięki 800+ ma dużo kredek i idzie w ślady mamuni"
nawet nie wiesz ile w dzieciach jest potencjału do "przyszłych artystów", ale wystarczy jedna krytyka lub wytknięcie błędu w niesubtelny sposób i to wszystko leci jak domek z kart, a później już jako dorośli sami plujemy sobie w brodę że nas to złamało i nawet nie spróbowaliśmy... Nigdy nie podcinać skrzydeł, tylko rozwijać talent i budować pewność siebie w dziecku
A ja napiszę inaczej, i może to być dla wielu kubeł zimnej wody, ale mam to gdzieś:
Przestańcie na siłę promować byle co. To, że dziecko ładnie rysuje, to nie jest powód do dawania mu nadziei, że jest wyjątkowe. Co to za osiągnięcie, że przyjęli ją na studia plastyczne? Proste, że przyjmują, wiele osób, ale ile z nich zostanie wybitnymi, znanymi na cały świat, ile osiągnie sukces, ile w ogóle będzie się w stanie utrzymać z tej pracy? To nieliczne wyjątki, które są po prostu wybitne i nie takie mietki jak kolega rodziców, wyhaczają te talenty już od szczyla, a już na pewno motywacja jakiegoś kolesia, zachwycającego się nad bazgrołami, nie jest im potrzebna.
Paradoksalnie możesz zrobić dziecko krzywdę takim podejściem! Będzie żyło w przekonaniu, że jest zajebiste, a może wcale nie być, później zderzy się z brutalna rzeczywistością i sobie z tym nie poradzi.
Wychowanie nieporadnych życiowo wrażliwców tak przeważnie się zaczyna.
A moze wlasnie tzreba zeby ludzie zuwazali w sobie ( i dzieciach) dobre cechy, to ci inne, piekne, dobre. Bo to buduje pewnosc siebie dziecka, doroslemu poprawi humor i dzien. To,ze sie wspiera kogos czy powie cos milego to akurat o wiele lepsze niz warczenie na siebie nawzajem. I olewanie dziecka- cich, rysuj, nie przeszkadzaj. Bo on zobaczyl w tym dziecu jego radosc, docenil to co robi. Dal swoj czas i zaangazowanie emocjonalne. Dorosly tez czase lubi jak go " poglaskac po glowce" ;)
Przeżyłem podobną historię, tylko dotyczyło to innej dziedziny sztuki. Niesamowite szczęście się przeżywa, gdy mała dziewczynka, u której zauważyło się talent i latami się go pielęgnowało, potem wyrasta na dojrzałą kobietę, absolwentkę z wybitnymi umiejętnościami, którymi zachwycają się tysiące ludzi.
E tam, myślałem, że będzie coś o rychłym małżeństwie.
@papilonek1900 hehe. Od razu pomyślałem, że na koniec będzie "a teraz jesteśmy 7 lat po ślubie i nasze 6 còreczek dzięki 800+ ma dużo kredek i idzie w ślady mamuni"
nawet nie wiesz ile w dzieciach jest potencjału do "przyszłych artystów", ale wystarczy jedna krytyka lub wytknięcie błędu w niesubtelny sposób i to wszystko leci jak domek z kart, a później już jako dorośli sami plujemy sobie w brodę że nas to złamało i nawet nie spróbowaliśmy... Nigdy nie podcinać skrzydeł, tylko rozwijać talent i budować pewność siebie w dziecku
A ja napiszę inaczej, i może to być dla wielu kubeł zimnej wody, ale mam to gdzieś:
Przestańcie na siłę promować byle co. To, że dziecko ładnie rysuje, to nie jest powód do dawania mu nadziei, że jest wyjątkowe. Co to za osiągnięcie, że przyjęli ją na studia plastyczne? Proste, że przyjmują, wiele osób, ale ile z nich zostanie wybitnymi, znanymi na cały świat, ile osiągnie sukces, ile w ogóle będzie się w stanie utrzymać z tej pracy? To nieliczne wyjątki, które są po prostu wybitne i nie takie mietki jak kolega rodziców, wyhaczają te talenty już od szczyla, a już na pewno motywacja jakiegoś kolesia, zachwycającego się nad bazgrołami, nie jest im potrzebna.
Paradoksalnie możesz zrobić dziecko krzywdę takim podejściem! Będzie żyło w przekonaniu, że jest zajebiste, a może wcale nie być, później zderzy się z brutalna rzeczywistością i sobie z tym nie poradzi.
Wychowanie nieporadnych życiowo wrażliwców tak przeważnie się zaczyna.
Wychowaj fizyka kwantowego i wróć się pochwal.
A moze wlasnie tzreba zeby ludzie zuwazali w sobie ( i dzieciach) dobre cechy, to ci inne, piekne, dobre. Bo to buduje pewnosc siebie dziecka, doroslemu poprawi humor i dzien. To,ze sie wspiera kogos czy powie cos milego to akurat o wiele lepsze niz warczenie na siebie nawzajem. I olewanie dziecka- cich, rysuj, nie przeszkadzaj. Bo on zobaczyl w tym dziecu jego radosc, docenil to co robi. Dal swoj czas i zaangazowanie emocjonalne. Dorosly tez czase lubi jak go " poglaskac po glowce" ;)
Pewnego Austriackiego malarza nie przyjęli i nic dobrego z tego nie wszyło.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 7 lutego 2024 o 12:06