Yhm, czyli tak w skrócie, dawaj się kopać po odwłoku, do niczego w życiu nie dąż, "żyj chwilą" aby na samym końcu zrozumieć że obudziłeś się z ręką w nocniku...
Nie. Nie tędy droga. Po pierwsze, zastanów się czego od życia chcesz, ustal do czego dążysz. To jeden z trudniejszych elementów. Drugi, to ułożenie planu, jak to coś osiągnąć, pamiętaj że na 100% coś się ślizgnie, coś nie wyjdzie, coś wyskoczy, więc zostaw sobie "rezerwy" na takie przypadki. Wszystkiego nie przewidzisz.
Teraz to realizuj. Wiedz że samo nic ci z nieba nie spadnie. Samo się nic nie zrobi i nie osiągnie. Skup się na tym jak problem rozwiązać, a nie na samym problemie jako takim. Złość jest lepsza niż rozpacz. Kiedy zacznie ci w życiu wychodzić to najpewniej inni będą chcieli cię krytykować, poniżać czy dokuczać. To normalne, bo tamci ludzie wciąż nie potrafią wyjść ze swojego ograniczonego myślenia. Jak się sami przed sobą usprawiedliwią że tobie się udało, a im nie?
@rafik54321 Generalnie dobry komentarz, bo piszesz co robić i to jest najważniejsze by w ogóle wiedzieć gdzie się zmierza w życiu ;)
Lecz demot raczej nie każe dawać się kopać po odwłoku ani nie jest raczej zachętą by do niczego nie dążyć - przynajmniej ja tego tak nie interpretuję, bo głównie skupia się na sloganie "zacznij żyć", co nie mówi zbyt wiele i jest raczej takim łatwym odruchem obronnym ludzi, którzy chcą by inni nie mówili o swoich problemach, bo nie mają cierpliwości słuchać. Ja sadzę, że każdy człowiek powinien być zdolny wysłuchać swojego kumpla lub kogoś z rodziny. Inaczej jest to oznaka ignorancji.
W democie kłamstwem jest zdanie, że "bez drugiego człowieka jesteś niczym" - to by wskazywało, że mamy cenić innych bardziej niż samych siebie... Podczas gdy sami ze sobą powinniśmy czuć się dobrze i relacje powinny z tego wynikać bez żadnego szukania szczęście u innych. Przede wszystkim powinniśmy być niezależni, ale też nie zamknięci.
@Antymonachomachia2 mi tak najbardziej nie odpowiadały fragmenty "niczego nie planuj", "bez drugiego człowieka jesteś nikim", "wszystko się w końcu skończy. I twoje życie także"... To tak brzmi jakby dana osoba nie miała mieć wartości. Coś tutaj jest nie halo. Taka ideologia "lekkoducha" mi totalnie nie odpowiada. Bo kiedy coś się dzieje, zwłaszcza złego, to dobrzy ludzie mają moralny obowiązek działać. Nie można mieć wiecznie we wszystko wylatane...
Aby "zacząć żyć" trzeba być po prostu zadowolonym ze swojego życia. Brutalna prawda jest taka, że nie będziesz zadowolony z życia jeśli będziesz musiał liczyć każdy grosz. Sytuację mamy jaką mamy, większość ludzi nie zarabia kroci. Więc skoro trudno zwiększyć dochód, to warto pomyśleć nad ograniczeniem wydatków i rozsądnym inwestowaniem. Jeśli mamy kupić np kran, bo się zepsuł, to może warto popatrzeć w YT jak go wymienić, nawet kupić odpowiednie narzędzia i zaoszczędzić 200zł na robociźnie (ale wydając np 50zł na narzędzia). A za zaoszczędzone pieniądze kupić kran lepszej klasy który wytrzyma dłużej. Wtedy, przy takiej polityce finansowej, za rok, dwa, trzy, pomimo braku powiększenia się dochodów, zaczyna wychodzić na to że kasy zostaje coraz więcej w portfelu. Przynajmniej u mnie to działa.
Trzeba też umieć mierzyć siły na zamiary. Nigdy nic nie planuj "na styk" bo zawsze coś może nie wypalić.
Można by więcej takich drobnych rad pisać, ale chyba nie o to chodzi.
"którzy chcą by inni nie mówili o swoich problemach, bo nie mają cierpliwości słuchać." - nie oczekuj od innych więcej niż od siebie. Teraz odwróćmy sytuację. Jeśli np dana osoba wcześniej nie chciała słuchać problemów innych, a teraz sama ma własne problemy, to ma prawo chcieć o nich mówić?
O problemach innych nie chcą słuchać (a w zasadzie boli ich to) osoby które po prostu nigdy w życiu nie miały poważnych problemów, a takie osoby mało o życiu wiedzą :/ .
Każdy powinien znać swoją realną wartość i raczej jeśli mielibyśmy siebie sami oceniać, to bardzo krytycznie. Z tego względu że każdy z nas ma tendencję do idealizowania obrazu samego siebie. Więc wobec siebie należałoby stosować nieco ostrzejsze zasady niż wobec siebie.
Tak na dobrą sprawę, szczęściem można by nazwać stan w którym wszystkie lub chociaż większość (w tym te główne) potrzeby są zaspokojone. Pytanie kto ma jakie potrzeby? Każdy ma inne, w inny sposób zaspokajane. Dlatego dla każdego szczęście jest czymś nieco innym.
zacznij żyć bo życie jest tu i teraz a nie za 10 lat bo za rok może cię już nie być na tym świecie .. trzeba być ambitnym mieć cele w życiu ale głównie skupiać się na danej chwili i z niej cieszyć..ktoś kto jest zbyt ambitny nagle patrzy w kalendarz i się okazuje że ma 50 na karku , nigdziej w życiu nie był , nic nie zobaczył , nic nowego nie spróbował tylko dążył do fajnej chaty i fajnego auta..ma fajną chatę i fajne auto i odchodzi z tego świata.. :)
niby takie proste
K ale po co
Yhm, czyli tak w skrócie, dawaj się kopać po odwłoku, do niczego w życiu nie dąż, "żyj chwilą" aby na samym końcu zrozumieć że obudziłeś się z ręką w nocniku...
Nie. Nie tędy droga. Po pierwsze, zastanów się czego od życia chcesz, ustal do czego dążysz. To jeden z trudniejszych elementów. Drugi, to ułożenie planu, jak to coś osiągnąć, pamiętaj że na 100% coś się ślizgnie, coś nie wyjdzie, coś wyskoczy, więc zostaw sobie "rezerwy" na takie przypadki. Wszystkiego nie przewidzisz.
Teraz to realizuj. Wiedz że samo nic ci z nieba nie spadnie. Samo się nic nie zrobi i nie osiągnie. Skup się na tym jak problem rozwiązać, a nie na samym problemie jako takim. Złość jest lepsza niż rozpacz. Kiedy zacznie ci w życiu wychodzić to najpewniej inni będą chcieli cię krytykować, poniżać czy dokuczać. To normalne, bo tamci ludzie wciąż nie potrafią wyjść ze swojego ograniczonego myślenia. Jak się sami przed sobą usprawiedliwią że tobie się udało, a im nie?
@rafik54321 Generalnie dobry komentarz, bo piszesz co robić i to jest najważniejsze by w ogóle wiedzieć gdzie się zmierza w życiu ;)
Lecz demot raczej nie każe dawać się kopać po odwłoku ani nie jest raczej zachętą by do niczego nie dążyć - przynajmniej ja tego tak nie interpretuję, bo głównie skupia się na sloganie "zacznij żyć", co nie mówi zbyt wiele i jest raczej takim łatwym odruchem obronnym ludzi, którzy chcą by inni nie mówili o swoich problemach, bo nie mają cierpliwości słuchać. Ja sadzę, że każdy człowiek powinien być zdolny wysłuchać swojego kumpla lub kogoś z rodziny. Inaczej jest to oznaka ignorancji.
W democie kłamstwem jest zdanie, że "bez drugiego człowieka jesteś niczym" - to by wskazywało, że mamy cenić innych bardziej niż samych siebie... Podczas gdy sami ze sobą powinniśmy czuć się dobrze i relacje powinny z tego wynikać bez żadnego szukania szczęście u innych. Przede wszystkim powinniśmy być niezależni, ale też nie zamknięci.
@Antymonachomachia2 mi tak najbardziej nie odpowiadały fragmenty "niczego nie planuj", "bez drugiego człowieka jesteś nikim", "wszystko się w końcu skończy. I twoje życie także"... To tak brzmi jakby dana osoba nie miała mieć wartości. Coś tutaj jest nie halo. Taka ideologia "lekkoducha" mi totalnie nie odpowiada. Bo kiedy coś się dzieje, zwłaszcza złego, to dobrzy ludzie mają moralny obowiązek działać. Nie można mieć wiecznie we wszystko wylatane...
Aby "zacząć żyć" trzeba być po prostu zadowolonym ze swojego życia. Brutalna prawda jest taka, że nie będziesz zadowolony z życia jeśli będziesz musiał liczyć każdy grosz. Sytuację mamy jaką mamy, większość ludzi nie zarabia kroci. Więc skoro trudno zwiększyć dochód, to warto pomyśleć nad ograniczeniem wydatków i rozsądnym inwestowaniem. Jeśli mamy kupić np kran, bo się zepsuł, to może warto popatrzeć w YT jak go wymienić, nawet kupić odpowiednie narzędzia i zaoszczędzić 200zł na robociźnie (ale wydając np 50zł na narzędzia). A za zaoszczędzone pieniądze kupić kran lepszej klasy który wytrzyma dłużej. Wtedy, przy takiej polityce finansowej, za rok, dwa, trzy, pomimo braku powiększenia się dochodów, zaczyna wychodzić na to że kasy zostaje coraz więcej w portfelu. Przynajmniej u mnie to działa.
Trzeba też umieć mierzyć siły na zamiary. Nigdy nic nie planuj "na styk" bo zawsze coś może nie wypalić.
Można by więcej takich drobnych rad pisać, ale chyba nie o to chodzi.
"którzy chcą by inni nie mówili o swoich problemach, bo nie mają cierpliwości słuchać." - nie oczekuj od innych więcej niż od siebie. Teraz odwróćmy sytuację. Jeśli np dana osoba wcześniej nie chciała słuchać problemów innych, a teraz sama ma własne problemy, to ma prawo chcieć o nich mówić?
O problemach innych nie chcą słuchać (a w zasadzie boli ich to) osoby które po prostu nigdy w życiu nie miały poważnych problemów, a takie osoby mało o życiu wiedzą :/ .
Każdy powinien znać swoją realną wartość i raczej jeśli mielibyśmy siebie sami oceniać, to bardzo krytycznie. Z tego względu że każdy z nas ma tendencję do idealizowania obrazu samego siebie. Więc wobec siebie należałoby stosować nieco ostrzejsze zasady niż wobec siebie.
Tak na dobrą sprawę, szczęściem można by nazwać stan w którym wszystkie lub chociaż większość (w tym te główne) potrzeby są zaspokojone. Pytanie kto ma jakie potrzeby? Każdy ma inne, w inny sposób zaspokajane. Dlatego dla każdego szczęście jest czymś nieco innym.
a wpaniałe te wywody, niech zwieńczy utwór Reginy Pisarek : https://www.youtube.com/watch?v=6ILPhXBJ3dc
Dobra Snikers, przestań narzekać :P
@VaniaVirgo No tacy są ludziee:D nic na to nie poradzę, że przez nich muszę narzekać... bo inaczej się nie da hah
zacznij żyć bo życie jest tu i teraz a nie za 10 lat bo za rok może cię już nie być na tym świecie .. trzeba być ambitnym mieć cele w życiu ale głównie skupiać się na danej chwili i z niej cieszyć..ktoś kto jest zbyt ambitny nagle patrzy w kalendarz i się okazuje że ma 50 na karku , nigdziej w życiu nie był , nic nie zobaczył , nic nowego nie spróbował tylko dążył do fajnej chaty i fajnego auta..ma fajną chatę i fajne auto i odchodzi z tego świata.. :)
Chciałem zacząć żyć, ale mój portfel powiedział, że chyba mnie popierdoIiło i przypomniał, że jutro do roboty na 7.