Ja też miałem jeszcze gorszych. Ale na koniec to ja jestem ten zły i niedobry bo odcialem się od nich. Nie okazuje wdzięczności za to ile dla mnie zrobili. Ale jak się na de mną znęcali to się nie liczy. Udają że nie ma tematu. Zwłaszcza ojczym. 16 lat to trwało zanim zacząłem się stawiać. Teraz udają dobrych rodziców i obracają wszystko przeciwko mnie. Mam skrzywioną psychikę i szukam psychologa żeby coś poprawić. Boję się że jeśli będę miał rodzinę to mogę popełniać te same błędy, bo niedaleko pada jabłko od jabłoni. Ojczym jest takim samym ścierwem i poj***m jak jego ojciec. Obyśmy byli lepsi niż nasi rodzice.
Skąd ja to znam, dziś matka odmówiła mi dokładki podczas obiadu, bo "ostatnio tak ładnie schudłam i nie pozwoli mi przytyć". Co z tego, że kiedyś się głodziłam do tego stopnia że nie miałam sił samodzielnie wejść po schodach. Gdy jej to wygarnęłam postanowiła się na mnie obrazić i nie odzywać bo zraniłam jej uczucia. Tak samo nie widziała swojej winy w tym że oskarżyła mnie, że to moja wina, że chłopak ze mną zerwał (zdradzał mnie w trakcie trwania związku z koleżanką ze studiów), bo go pewnie zaniedbywałam (często wolał noc gier ze znajomymi niż spędzenie jej ze mną).
Ja miałem takich, ale gorszych. Teraz współczuję jedynie dzieciom i zwierzętom i tylko ich darzę gdy te mają jakieś poważne problemy. Tylko ich darzę empatią. Nie ufam dorosłym ludziom oprócz kilku ludziom. Mam ogólnie obcych i dorosłych ludzi w tyłku. Jak dla mnie mogliby cierpieć, a mnie nie będzie to ruszać. Nawet jeśli ktoś potrzebuje pomocy, a ja mogę go uratować to tego nie zrobię, niech sobie radzi sam. A jeśli ktoś będzie zagrażał mojemu życiu to go bez oporu i bezwzględnie rozwalę tak, że rodzona matka go nie pozna. Po prostu nie chcę zadawać się z obcymi i dorosłymi ludźmi.
@jakisgoscanonim ale ty wiesz że przez to robisz krzywdę niewinnym i gdy sam będziesz w podobnej sytuacji to karma wróci i będziesz miał pretensje do innych że ci nie pomogli zamiast do siebie?
@BlueAlien Czemu miałbym prosić o pomoc od jakichś obcych ludzi? Do tego istnieją różnego rodzaju fundacje, instytucje itp. Czemu miałbym komuś pomóc w randomowej sytuacji randomowi? Zastanów się...
Czy Ty, @alesuchar, czytasz to co piszesz? Małe dziecko, które jest emocjonalnie uzależnione od rodziców, szczególnie matki, ma mieć "wyjebongo na opinie innych"?
i teraz matka ma do mnie pretensje, że rzadko się odzywam, nie zapraszam jej na świeta. A ja wyjechałam na studia i miałam normalnie odwyk od niej. To było jak terapia - kontakt z ludźmi, którzy mnie nie krytykują. Zajęło mi kilka lat, żeby sie otworzyć i nauczyć sie śmiać z samej siebie. Dopiero teraz nauczyłam się siebie lubić. I mocno gryzę się w język kiedy mnie korci by skrytykować córkę. To trudne - zrobić uwagę
Moja matka taką serię pretensji kończyła jeszcze zdaniem "Iza/Tomek/Ania więcej w domu pomaga/lepiej się uczy/jest grzeczniejsza". Zawsze porównywała mnie do innych, dając do zrozumienia ze nie jestem wystarczająco dobra. Moja matka - wieloletni dyrektor przedszkola i uznany pedagog.
Widzę, że miałam wyjątkowe szczęście. Mam cudownych, wspierających rodziców, na których mogłam liczyć i zawsze starałam się być taka sama dla swoich - dorosłych już - dzieci, które kocham nad życie.
A najgorsze że potem to ta skrzywdzona osoba musi chodzić do psychologa i płacić za błędy rodziców by żyć normalnie, a nie zostawić to tak jak jest, żeby inni zobaczyli "to ta skrzywdzona przez rodziców osoba, zostawmy ją w spokoju, i tak ma przewalone w życiu, nie będziemy od niej wiele oczekiwać i jej krytykować"
Takie osoby nie powinny nigdy być rodzicami, meczą dziecko i sami siebie też przy okazji.
Ja też miałem jeszcze gorszych. Ale na koniec to ja jestem ten zły i niedobry bo odcialem się od nich. Nie okazuje wdzięczności za to ile dla mnie zrobili. Ale jak się na de mną znęcali to się nie liczy. Udają że nie ma tematu. Zwłaszcza ojczym. 16 lat to trwało zanim zacząłem się stawiać. Teraz udają dobrych rodziców i obracają wszystko przeciwko mnie. Mam skrzywioną psychikę i szukam psychologa żeby coś poprawić. Boję się że jeśli będę miał rodzinę to mogę popełniać te same błędy, bo niedaleko pada jabłko od jabłoni. Ojczym jest takim samym ścierwem i poj***m jak jego ojciec. Obyśmy byli lepsi niż nasi rodzice.
Skąd ja to znam, dziś matka odmówiła mi dokładki podczas obiadu, bo "ostatnio tak ładnie schudłam i nie pozwoli mi przytyć". Co z tego, że kiedyś się głodziłam do tego stopnia że nie miałam sił samodzielnie wejść po schodach. Gdy jej to wygarnęłam postanowiła się na mnie obrazić i nie odzywać bo zraniłam jej uczucia. Tak samo nie widziała swojej winy w tym że oskarżyła mnie, że to moja wina, że chłopak ze mną zerwał (zdradzał mnie w trakcie trwania związku z koleżanką ze studiów), bo go pewnie zaniedbywałam (często wolał noc gier ze znajomymi niż spędzenie jej ze mną).
Ja miałem takich, ale gorszych. Teraz współczuję jedynie dzieciom i zwierzętom i tylko ich darzę gdy te mają jakieś poważne problemy. Tylko ich darzę empatią. Nie ufam dorosłym ludziom oprócz kilku ludziom. Mam ogólnie obcych i dorosłych ludzi w tyłku. Jak dla mnie mogliby cierpieć, a mnie nie będzie to ruszać. Nawet jeśli ktoś potrzebuje pomocy, a ja mogę go uratować to tego nie zrobię, niech sobie radzi sam. A jeśli ktoś będzie zagrażał mojemu życiu to go bez oporu i bezwzględnie rozwalę tak, że rodzona matka go nie pozna. Po prostu nie chcę zadawać się z obcymi i dorosłymi ludźmi.
@jakisgoscanonim
Jezu jaki psychol, mścisz się na niewinnych z powodu dwójki walniętych starych...
@BlueAlien bo nie ufam c***om? Po prostu nie chcę dać się wykorzystywać proste.
@jakisgoscanonim ale ty wiesz że przez to robisz krzywdę niewinnym i gdy sam będziesz w podobnej sytuacji to karma wróci i będziesz miał pretensje do innych że ci nie pomogli zamiast do siebie?
@BlueAlien Czemu miałbym prosić o pomoc od jakichś obcych ludzi? Do tego istnieją różnego rodzaju fundacje, instytucje itp. Czemu miałbym komuś pomóc w randomowej sytuacji randomowi? Zastanów się...
No bo są, jakby mieli wyjebongo na opinie innych to by coś osiągnęli, a tak dali się zmanipulować toksycznym rodzicom
Powiedz to 10 letniemu dziecku, który słyszy takie słowa na codzień
Czy Ty, @alesuchar, czytasz to co piszesz? Małe dziecko, które jest emocjonalnie uzależnione od rodziców, szczególnie matki, ma mieć "wyjebongo na opinie innych"?
i teraz matka ma do mnie pretensje, że rzadko się odzywam, nie zapraszam jej na świeta. A ja wyjechałam na studia i miałam normalnie odwyk od niej. To było jak terapia - kontakt z ludźmi, którzy mnie nie krytykują. Zajęło mi kilka lat, żeby sie otworzyć i nauczyć sie śmiać z samej siebie. Dopiero teraz nauczyłam się siebie lubić. I mocno gryzę się w język kiedy mnie korci by skrytykować córkę. To trudne - zrobić uwagę
Moja matka taką serię pretensji kończyła jeszcze zdaniem "Iza/Tomek/Ania więcej w domu pomaga/lepiej się uczy/jest grzeczniejsza". Zawsze porównywała mnie do innych, dając do zrozumienia ze nie jestem wystarczająco dobra. Moja matka - wieloletni dyrektor przedszkola i uznany pedagog.
@wrona7
U mnie się to skończyło, gdy ta super Iza z mojej klasy dostała się na studia, gdy ja rozpoczynałem trzeci rok:)
To zwykle gadki matek.
Wiele matek wysoko ceni 9 miesięcy dziecka w brzuchu.
Widzę, że miałam wyjątkowe szczęście. Mam cudownych, wspierających rodziców, na których mogłam liczyć i zawsze starałam się być taka sama dla swoich - dorosłych już - dzieci, które kocham nad życie.
Wypisz wymaluj moje dzieciństwo. A teraz matka się dziwi że się do niej nie odzywam po wyprowadzce. Sama sobie zasłużyła.
A najgorsze że potem to ta skrzywdzona osoba musi chodzić do psychologa i płacić za błędy rodziców by żyć normalnie, a nie zostawić to tak jak jest, żeby inni zobaczyli "to ta skrzywdzona przez rodziców osoba, zostawmy ją w spokoju, i tak ma przewalone w życiu, nie będziemy od niej wiele oczekiwać i jej krytykować"