Włożę kij w mrowisko, choć jestem tak anty-Pis jak to się tylko da.
Sam fakt nieposiadania dzieci, rodziny (w tym akurat znaczeniu tego słowa) wcale nie musi oznaczać, że ktoś nie może "ustawiać życia innym". Podobnie jak nie trzeba być piłkarzem, żeby stwierdzić, że nasi kopacze fatalnie reprezentują nasz kraj.
Czasem bycie "wewnątrz" wręcz utrudnia podejmowanie decyzji.
Podejrzewam, że osoby bezdzietne mogą nierzadko naprawdę lepiej wiedzieć, od tych dzieciatych.
Bycie "wewnątrz" danego problemu grozi bowiem pewnymi naleciałościami, czy - mówiąc wprost - zamknięciem w bańce informacyjnej.
Sam 2 lata temu zostałem ojcem, obecnie mam już dwóch synów i wiem po sobie jak zmieniło się moje postrzeganie świata, jak bardzo zostały zweryfikowane moje poglądy na wychowanie dzieci, czy na podejście do nich. Ale... co warto nadmienić, ja sam nie oceniam tych zmian wcale pozytywnie. Uważam, że powinienem znaleźć jakiś sposób na przywrócenie poprzedniego spojrzenia (choć to niełatwe).
Taki prosty, banalny, sztampowy przykład - nie masz dzieci, masz usta pełne frazesów typu "moje dziecko nie będzie oglądać kreskówek", a teraz byle zyskać godzinę snu, odpalam dzieciakowi smartfona i elo. Oczywiście karygodne, ale punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.
Z punktu widzenia osoby zmęczonej, gwizdam na wychowanie i odpalam tego smartfona. Jako bezdzietny mogłem bezkarnie sobie rzucać frazesami, ale to nie oznacza, że te frazesy były bzdurą.
I choć daleko odbiegam swą dygresją od osoby Pana K. to jednak chodzi mi o zasadę poruszoną w democie. Nie muszę być ojcem, żeby wiedzieć jak POWINIENEM wychować dzieci, zazwyczaj będąc już rodzicem prawie na pewno zrobię to źle (jak większość ludzi).
Doświadczenie bowiem tak samo jak pomocne, tak często bywa zgubne.
Niektórzy tak wychowują swoje dzieci, że te później latają po psychologach i psychiatrach także sam fakt spłodzenia i wychowywania dziecka (rzecz jasna po swojemu) nie oznacza, że ktoś nadaje się na rodzica.
Ale i tak, całe życie w luksusie.
Znalezione na FB.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 20 sierpnia 2023 o 21:52
Włożę kij w mrowisko, choć jestem tak anty-Pis jak to się tylko da.
Sam fakt nieposiadania dzieci, rodziny (w tym akurat znaczeniu tego słowa) wcale nie musi oznaczać, że ktoś nie może "ustawiać życia innym". Podobnie jak nie trzeba być piłkarzem, żeby stwierdzić, że nasi kopacze fatalnie reprezentują nasz kraj.
Czasem bycie "wewnątrz" wręcz utrudnia podejmowanie decyzji.
Podejrzewam, że osoby bezdzietne mogą nierzadko naprawdę lepiej wiedzieć, od tych dzieciatych.
Bycie "wewnątrz" danego problemu grozi bowiem pewnymi naleciałościami, czy - mówiąc wprost - zamknięciem w bańce informacyjnej.
Sam 2 lata temu zostałem ojcem, obecnie mam już dwóch synów i wiem po sobie jak zmieniło się moje postrzeganie świata, jak bardzo zostały zweryfikowane moje poglądy na wychowanie dzieci, czy na podejście do nich. Ale... co warto nadmienić, ja sam nie oceniam tych zmian wcale pozytywnie. Uważam, że powinienem znaleźć jakiś sposób na przywrócenie poprzedniego spojrzenia (choć to niełatwe).
Taki prosty, banalny, sztampowy przykład - nie masz dzieci, masz usta pełne frazesów typu "moje dziecko nie będzie oglądać kreskówek", a teraz byle zyskać godzinę snu, odpalam dzieciakowi smartfona i elo. Oczywiście karygodne, ale punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.
Z punktu widzenia osoby zmęczonej, gwizdam na wychowanie i odpalam tego smartfona. Jako bezdzietny mogłem bezkarnie sobie rzucać frazesami, ale to nie oznacza, że te frazesy były bzdurą.
I choć daleko odbiegam swą dygresją od osoby Pana K. to jednak chodzi mi o zasadę poruszoną w democie. Nie muszę być ojcem, żeby wiedzieć jak POWINIENEM wychować dzieci, zazwyczaj będąc już rodzicem prawie na pewno zrobię to źle (jak większość ludzi).
Doświadczenie bowiem tak samo jak pomocne, tak często bywa zgubne.
Z poglosek slyszalem, ze lubi polykac. Z tego dzieci nie narobi...
Dobrze że zamazałeś dzieciaka; miałby prz3j3bane w szkole.
Co o tym myślę? Że to całe szczęście że nie został ojcem!
Niektórzy tak wychowują swoje dzieci, że te później latają po psychologach i psychiatrach także sam fakt spłodzenia i wychowywania dziecka (rzecz jasna po swojemu) nie oznacza, że ktoś nadaje się na rodzica.